السلام علیک یا مولای، سلام مخلص لک فی الولایه اشهد انک الامام المهدی قولاً و فعلاً و انت الذی تملأ لارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً فعجل الله فرجک و سهل مخرجک و قرب زمانک و کثر انصارک و اعوانک و انجز لک ما و عدک فهو اصدق القائلین و نرید ان نمن علی الذین استضعوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین، یا مولای یا صاحب الزمان.

سلام بر مهدی، جوهر دین و نور یقین، ذخیره الهی و منجی نهائی؛

سلام بر مهدی، کعبه مقصود و قبله موعود، سر عظیم و اسم اعظم؛

سلام بر مهدی، ستاره طالع و نجم ثاقب، مسیح مسیحها و موعود موعودها؛

سلام بر مهدی، صاحب شب قدر و عصاره عصر؛

سلام بر مهدی، دیده بان خدا و مظهر هدی، وصی اوصیاء و گزیده اولیاء؛

سلام بر مهدی، علم منصوب و علم مصبوب، پرچم برافراشته و دانش انباشته؛

سلام بر آن عزیزی که کمال موسی و بهاء عیسی و صبر ایوب با اوست، و آن سفینه النجاه در وصفش فرمود: تعرفون المهدی بالسکینه و الوقار، و بمعرفه الحلال و الحرام و بحاجه الناس الیه و لایحتاج الی احد.

او که چون برخیزد عالمی را برخیزاند و بدنبال خویش کشاند.

به دورش دولت حق رخ نماید

جهان را فیض وی فرخ نماید

اللهم اجعلنی من انصاره و اعوانه، اللهم کما جعلت قلبی بذکره معموراً فاجعل سلاحی بنصرته مشهوراً.

او که چون بیاید امحاء باطل و احقاق حق نماید و نشان دهد که سیرت عدل کدام است و احیای کتاب و سنت به چه معناست؟

او که چون در آید یعطف المهوی عل یالهدی هواپرستی را به خداپرستی بازگرداند و صالحان را وارث زمین گرداند و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذاکران الارض یرثها عبادی الصالحون (انبیاء /105)

ای دلشدگان! به ره یافتگان تأسی کنید و سکه عشق بنام او زنید که رخساره اش چون ستاره تابنده است، غم ......

حسرت دیدار جان جانان را نزداید و نشاید که به یافتن درهم و دیناری مشغول شویم و زا آن خزانه حق مغفول! السلام علیک یا حجه ا.... التی لاتخفی

مهدی جان! کاش نسیان بر حلاوت ایمان رجحان نمی یافت تا ترا در هیچ زمان به آنی و کمتر از آنی از خاطر نمی بردیم و جز غصه هجران، نمی خوردیم و دست نیاز جز به درگاه خدای بی نیاز بر نمی داشتیم و جز در طلب آن طلعت رشیده و غره حمیده نمی شتافتیم.

ای همیشه بهار! تنها اقرار به وجود انوار و عنایت سرشارت رهگشای کار نیست که شما بزرگواران عناصر الابرار و دعائم الاختیار می باشید و بر زمین دل عاشقانتان، بذر باور می پاشید.

و این باور است که عشق به شما را در دل مومنین نهاد و چون این واقعه رخ داد و این نقش بر ضمیر افتاد شما را ساسه العباد و ارکان البلاد و بر خیمه هستی اوتاد دانستیم، به جستجویتان کمر شوق می بستیم و بر موانع راه به ذوق می خندیدیم که:

رنج آسا دان چو مقصد شد بزرگ

گرد گله توتیای چشم گرگ

به دیدن یوسف اگر دست از ترنج نشناختند، و اکبر نه و قطعن ایدیهن و قلن حاش لله ما هذا بشراً ان هذا
الا ملک کریم. ترا ندیده بسیار کسان دل باختند که:

آن کس که ترا شناخت جان خاک ره است

همه دل خوشی عاشق از تو به یک دم نگه است

ایا ابواب الایمان و امناء الرحمن! بندگان را شیرینی دلباختگی بچشانید و به وادی عشق بکشانید تا همه دنیا را با دمی دیدار معامله نکنند و چون مصلحت دیدار مقدر نبود از انتظار، اظهار تنگی حوصله نکنند. در این دنیای تار به نور انتظار، دل خوش دارند که شما ائمه الهدی و مصابیح الدجی اید؛ نشانه خدائید که قاصد راه تقرب، با شما آغاز سفر کند و به شوق مقصد با سختی گذر، سرکند.

مولای من! طلیعه نورت و زمزمه ظهورت، آغاز حضورت نیست! که آن هر دو، زمانها را در نور دیده و این را دیده های محرم در لحظات مغتنم به چشم بیقرار دیده!

تو غائب از نظر نامحرمانی، که چشم ناپاک را خاک حرمت کور می کند و دیدنت را نامیسور!

هزار مرتبه گر شویم این دهان به گلاب

هنوز نام تو بردن کمال بی ادبی است

آنان را که داعیه ارادت است، در پیش رو، بادیه امتحان رشادت است و در محضر آن برگزیده انام، زبان را جای عرض اندام نیست. که چون عنایتش بر این ارادت مهر قبول زد تیغ کلام از نیام کام برون نمی خزد، بل تنها از دل، نسیم سپاس می ورزد.آری داعیه دار را در این میدان، نه فقط کار دشوار است که در طی این طریق، سنگینی بار است. پس بکوشیم تا جامه عشق بپوشیم.

که عاشق را نگاهی می کند مست

که جان با آن نگه، خواهد شد از دست

عزیزان! عاشقان! محرمان!

یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشید

شاید که نگاهی کند آگاه نباشید

این سوداگری نه سرسری است که غفلت از بی هنری است

تشنه را چشمه نیز چشم انتظار است

آن سان که تشنه بر چشمه، بی قرار

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن

که خواجه خود روش بنده پروری داند

کاهلی نشان جاهلی است، بهوش باش که هرچه در جام ارادتت ریخت به ولع بنوش، نوشت باد! نوش!



سید محمد حسینی